1794

استاد دانشگاه است، برخلاف اسمش که صادق زیبا کلام است نه صادق است و نه زیبا کلام. ایشان رودی است به عمق یک سانتی متر، ولی مثل آبشار نیاگارا سر و صدا دارد، البته از خیر سر منافقان و خوارج زمانه.

دیدم در تلویزیون  با دوپای قرضی، چهار پایش را کرده توی یک کفش که، مردم کشورهای غربی خوشبختند و  مردم ما بدبختند خب، چرا؟ چون آنها دین را به زندگی دنیا ربط نمی دهند و با عقلشان دارند زندگی می کنند، بر عکس مردم ما به دین شان چسبیده اند و می خواهند با دین شان که اسلام باشد زندگی دنیا شان را بسازند، بعد هم منبر رفت که دین خدا رای ساختن آخرت آدمهاست نه دنیا.

 حالا این آدم در تلویزیون کجا این حرفها را می زند؟ در تلویزیون جمهوری اسلامی. سوال این است که اصلا این چرا باید در نظام اسلامی استاد دانشگاه باشد؟ اصلا این آدم را که این همه از دین بی اطلاع است چرا باید گذاشت از دین حرف بزند؟ این هم نه، این آدم چرا باید بیاید در تلویزیون این حرف را بزند؟ به علاوه آخر این چه شیوه ی بحث و مناظره است که بعد از انقلاب اسلامی داب شده که وقت مساوی می دهند به دونفری که، یکی شارلاتان است و سی تا شک و شبهه را ظرف بیست دقیقه به دین خدا وارد می کند و دیگری که کوکو در دهانش پاره نمی شود باید ظرف همان بیست دقیقه به همه ی آن شک و شبهه ها پاسخ بدهد؟