1798

گفتمان های غالب در دانشگاه های ما گفتمان های روشنفکری است. تعداد اساتید و دانشجویان انقلابی و ولایی یا بسیار کم است و یا هیمنه ی حاملان گفتمان های روشنفکری نمی گذارد اینان حضور پررنگی در محیط های دانشگاهی داشته باشند. 

من خود شاهد بودم که روشنفکر غربزده ای چون دکتر سیدجواد طباطبایی حول موضوع پدیدارشناسی روح در دانشگاه علامه طباطبایی، توانست فضایی بوجود آورد که سر بیش از ده نفر از اساتید فلسفه اسلامی را گرم و ماست خود را بفروشد.

 البته این فضای دانشگاهی با پیشینه ی حدود هشتاد ساله، مانع نشده که جریان انقلابی(که به لحاظ کمی، کم تعداد و به لحاظ کیفی، توانمند، اسلامی و انقلابی است) حضوری قابل توجه و مدام  در حال نضج و رشد نداشته باشد و طی حدود چهار دهه ی بعد از پیروزی انقلاب اسلامی، کمابیش ده ها و بلکه صدها نفر را به عرصه های مختلف مورد نیاز انقلاب(از دفاع مقدس گرفته تا تحول در علوم انسانی و اسلامی سازی دانشگاه ها) تقدیم نکرده باشد.